Zeg... allemaal leuk en aardig maar...

wie is die Daniëlle nou eigenlijk?

​

​Mijn naam is Daniëlle van Elst, ik woon samen met mijn lieve man Rowan en onze eigenwijze Teckel Pien in ‘s-Hertogenbosch. Mijn man en ik zijn beiden wat je noemt ‘Brabantse bourgondische levensgenieters’.
We leven beiden een vrij leven, waarbij we zonder oordeel openstaan voor wie en wat er op ons pad komt en we vooral proberen te genieten van iedere dag waarbij fijne vrienden en onze familie erg belangrijk zijn.
Samen zo vaak mogelijk mooie momenten beleven. 

Niemand weet immers ‘hoe laat het is’.

Voor je het weet is het ineens allemaal voorbij. 

​

Na een deeltijd studie aan het conservatorium, kwam ik uiteindelijk terecht in de telecom- en ICT-branche, maar aan het einde van de dag miste ik toch een behoorlijk stukje voldoening in mijn werk. Op een dag werd ik geïnspireerd door een tv-programma op Omroep Brabant dat ging over ‘de dood’. Hierna voelde ik meteen: Dit! Dit is het vak dat bij mij past. Ik werkte daarna 8 jaar lang als uitvaartverzorger in loondienst om in 2015 de overstap te maken naar zelfstandig ceremonieel spreker bij afscheid en inmiddels ben ik ook trouwambtenaar. Mijn gevoel destijds bleek helemaal juist: Dit vak is nog altijd op mijn lijf geschreven.

​

Wat maakt voor mij deze baan zo bijzonder?

​

Mensen omschrijven mij vaak als een positief en kleurrijk mens.

Dat gevoel neem ik letterlijk en figuurlijk mee in mijn werk.

Ik probeer te kijken naar de mooie dingen die het leven te bieden heeft,

ook als een situatie misschien niet altijd even rooskleurig is of was.

En ja.... natuurlijk word ik weleens geraakt door de verhalen die ik hoor.

Ook ik ben maar een mens. ;-) Maar daar kan ik goed mee omgaan.

Sterker nog: dan kan ik me alleen maar beter inleven en uiteindelijk op het moment suprême de juiste toon pakken en een ceremonie pakkend en persoonlijk brengen.

​

Daarom is de combinatie van ceremonieel spreker bij afscheid en Trouwambtenaar voor mij ook zo mooi en bijzonder tegelijk. Op sommige dagen ben ik omringd door verdriet en mag ik luchtigheid en relativering brengen in moeilijke situaties. Op andere dagen word ik juist omringd door vrolijkheid en geluk. Het brengt mij dus een ontzettend goede balans. 

En hoe groot het contrast tussen een huwelijk en afscheid ook lijkt te zijn

(de aanleiding voor een ceremonie is natuurlijk compléét anders)

toch is er 1 belangrijke overeenkomst.
Mensen kijken en vertellen mij hun verhalen vanuit liefde.

 

Woorden die voortkomen vanuit liefde in welke vorm dan ook...

zijn puur, rauw, soms onhandig, maar wel écht... en dat voel je.  

Dat maakt mijn werk ook zo ontzettend mooi.